آرام از کنارت می گذرد...

بی صدا ...بدون جلب توجه...

سیاهی رنگ اوست و بو نداشتن ویژگی او...

صورتش نمیبینی،اما در مقابل اویی....

اوست که با سکوت، با تو حرف میزند و به تو می آموزد...

اگر اهلش باشی....

در اوج کرامت هست و تندیس متانت..

نزدیک،اما دور از دسترس...

بی عشوه ولی دلربا...

اوست معلم وقار در قله ی بی نیازی...

هر خارو خسی عاشقش نمی شود....

 و زیباییش را هر دلی لمس نمیکند...

او پیش از انتخاب شدن انتخاب می کند....

 و پیش از معشوق شدن عاشق می شود...

با زیرکی گوی عقل را از کنار دیو هوس می رباید....

او همان دختر عفیف و در پس پرده ی حجاب است...

آری او دختری است شبیه خدا...

منبع: یادداشت های یک دختر چادری

 

پ ن:ما اینیم دیگه....

نوشته شده در چهارشنبه 91/3/31ساعت 10:8 صبح توسط Girl in the Ninth Dey نظرات ( ) |